III ENCUENTRO DE POESÍA EN RED - Alcalá de Henares -18.09.2010

sábado, 25 de abril de 2009

ROSALIA DE CASTRO

Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos;
non sei cándo nos veremos. Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criéi,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantéi, prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento, muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras
da igrexiña do lugar, amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñinos antre o millo,
¡adiós, para sempre adiós! ¡Adiós, groria! ¡Adiós, contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conoso
por un mundo que non vin! Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin,
canto ben quero...¡
Quén pudera no o deixar...!

Rosalia, una de las más grandes de las letras gallegas, y fue junto a Gustavo Adolfo Bécquer una de las representaciones del pos-romanticismo español.

Federico García Lorca admiraba mucho la poesía de Rosalía de Castro y escribió un poema en su honor "Canzón de cuna pra Rosalía Castro, morta". El poema fue escrito como resultado de la visita que hizo Lorca a la tumba de Rosalía en uno de sus viajes a Galicia.

6 comentarios:

Anónimo dijo...

quede simbolismo tiene ese poema

Anónimo dijo...

Oh, que bonito. A mi me pasa lo mismo, cada vez que me voy, mis ojos hacen un recorrido por todo lo que quiero y por mis sitios preferidos. Un beso

carmen jiménez dijo...

Si no me equivoco este poema tiene música, y si no, te puedo jurar que al leerlo he escuchado las gaitas. Sabes bien que no entiendo el gallego, pero creo que la morriña no conoce idiomas ni fronteras.
¡Quién pudiera no decir adiós jamás a todo cuanto ama!
Un beso de vuelta de ningun sitio mi querida amiga.

Lembranza dijo...

Si, tiene mucho simbolismo. Un saludo

Lembranza dijo...

Verdad que si, voy mucho a Galicia, pero nunca me canso de mirarla. Cuando entro por los tuneles de las Portillas, mi corazón se acelera, sé que he llegado a mi casa. Un saludiño

Lembranza dijo...

PUes si Mari, Amancio Prada ha cantodo a Rosalia. Preciosa voz para preciosos poemas. Un besito